Sko...

Það er fátt sem ég vil segja um þessa helgi, nema það að nú veit ég að það er ástæða fyrir því að Íslendingar eru lítt hrifnir af þeirri athöfn að fara á deit og eftir að hafa lifað mörg ár þar sem ég óskaði þess að það væri hluti af okkar menningu held ég að ég geti með sanni sagt að nú fyrst er ég því dauðfegin. Í alvörunni, mér er illt í sálinni. Og þá að öðru..

Síðastliðna viku var forsíðufrétt allra blaða nr. 1 á þann veg að nýskipuð Ungfrú Ísland ætlar víst að vinna á elliheimili í sumar. Hah, en ógeðslegt, sæt stelpa að skeina gamalt fólk!

Á föstudaginn síðasta og helming laugardagskvöldsins var ég í ástandinu. Núna hef ég ekki hugmynd um hverskonar ástandi ég er í.

Það styttist óðum í Mexíkó og ég þarf að fara að fá sprautur. Tilhugsuninni um það fylgir ógleði, tár og jafnvel magasár. Úúúú, það rímar. En mér líst samt ekkert á það.

Ég haaaaaaaaaata fótbolta, af mikilli ástríðu.

Nú ætla ég að fara að leigja mynd með Hjalta og drekkja sorgum mínum í ísköldu kóki. Bless!

Athugasemdir

[Kristin (IP-tala skráð) 8.6.2008 kl. 22:48]

Já... þú segir það... Nú get ég með stolti tilkynnt það öllum sem heyra vilja að dóttir mín sé í ástandinu. Af því að ég ber mikla virðingu fyrir gamla fólkinu í fjölskyldunni, ætla ég að byrja á að segja þeim það. Þau verða örugglega yfir sig hrifin!

kv.

Stolta maman

[stefán (IP-tala skráð) 9.6.2008 kl. 17:08]

Ertu komin í ástandið Hekla?!? hver er svo kanamörðurinn? hvað heitir hann?

[Elísabet Kristjánsdóttir, 10.6.2008 kl. 08:16]

Stefnumót eru af því illla. Einnar næturgaman og svo hittast næsta dag er best. Þá hefur maður ekkert að fela.