Föstudagskvöld.

Járnfrúin situr hér í mestu makindum fyrir framan tölvuskjáinn í nýjum kjól með barmafullt hvítvínsglas sér á vinstri hlið og serjósskál á hægri hlið (...) en henni finnst eitthvað vanta. Eflaust er það vegna þess að hún er alein og bíður eftir vinum sínum, en er ansi hrædd um að þeir láti ekki sjá sig. Á glasinu má sjá leifar af bleikum varalit og í svipnum má lesa vonbrigði, þar sem hún situr og strýkur fingrinum rólega í hringi meðfram glasbarminum og andvarpar í takt við klukkuna sem tifar svo hægt. Hún finnur hlýjuna frá víninu hríslast um líkamann, frá hársrótum niður í táneglur, og brosir út í annað á meðan lágstemmd tónlistin tekur hana með sér í ferðalag. Hún sparkar af sér háu hælunum sem krömdu tærnar, rífur af sér beltið sem þrengdi að öndunarveginum, dregur djúpt inn andann og sleppir svo, hægt en örugglega.

Hún kveikir sér í sígarettu og hugsar "sorrí mamma og pabbi". Hún blæs reyknum út í loftið, leggur sígarettuna niður í öskubakkann og heldur áfram að rita. Nei hvaða andskotans drama er þetta.... Hvar er síminn? Uhh... uhh... ég er farin.... bæ.

Athugasemdir

[HT (IP-tala skráð) 7.6.2008 kl. 09:49]

Hekla! 

Reykja?

Ertu hálfviti?

Foreldrar þínir (og ég) gátum kannski borið við fáfræði, en þú ert vitandi vits að kaupa þér aðgang að krabbameini. Hversu heimskt er það?
 

[afglapi (IP-tala skráð) 7.6.2008 kl. 17:45]

nei það var bara útaf því að hún fékk sér hvítvínsglasið

[Hekla Elísabet Aðalsteinsdóttir, 7.6.2008 kl. 20:00]

Word.

Svo hef ég líka komist að því í vinnu minni með öldruðum að það er ekkert rosalega gaman að vera gamall yfir höfuð. 

[baun (IP-tala skráð) 7.6.2008 kl. 21:39]

bráðskemmtilegur pistill

en Hekla, þetta er ekki spurning um aldur, heldur heilsu.